Ataki psów: Czy wyrastają z Pooches lub ludzi?

2024 Autor: Olivia Hoover | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:51

Zdjęcia: Lucato / Bigstock

Odwieczne pytanie natury i wychowania, dotyczące ataków psów, zostało złożone Kanadyjczykom. Zgodnie z niedawnym badaniem Kanadyjczycy są podzieleni w tej kwestii.

Według amerykańskich Centrów Kontroli Chorób (CDC) szacuje się, że rocznie w kraju występuje około 4,5 miliona ugryzień psów. Z tych ugryzień tylko około 350 000 jest wystarczająco istotnych, aby można było je zgłosić do bazy danych CDC.

Podczas gdy statystyki kanadyjskie są mniej dostępne, Kanadyjska Rada Bezpieczeństwa szacuje, że co roku prawie pół miliona Kanadyjczyków jest gryzionych przez psy, ale niewiele z nich powoduje poważne obrażenia. Angus Reid Institute przeprowadził niedawno ankietę dotyczącą tego, czy ataki psów są bezpośrednim wynikiem niebezpiecznych ras lub złych rodziców zwierząt domowych, a wyniki są interesujące.

Pięćdziesiąt osiem procent Kanadyjczyków uważa, że ataki psów są odosobnionymi incydentami (winą człowieka), podczas gdy 42 procent uważa, że określone rasy są z natury bardziej agresywne i niebezpieczne, a zatem obarczają winą pupy. Ale odpowiedzi wydają się różnić w znacznym stopniu, gdy badasz wiek uczestników wbrew ich przekonaniom.

Na przykład w przypadku ankietowania Kanadyjczyków w wieku 18-34 lata, 33 procent uważa, że ataki psów są spowodowane złymi psami, podczas gdy aż 67 procent uważa, że ma to związek ze sposobem, w jaki właściciel je podnosi. W miarę starzenia się respondentów, ich odpowiedzi mają tendencję do zmiany. W kanadyjskich ankietach w wieku 35-54 lata 40 procent uważa, że psy są winne, a tylko 60 procent uważa, że wina leży po stronie ludzi. Te 55 i więcej są podzielone 50/50 w tej sprawie.

Przebicie uczestników badania na płeć pokazuje, że 67 procent mężczyzn twierdzi, że niektóre rasy są bardziej niebezpieczne niż inne w porównaniu z 37 procentami kobiet, które mówią to samo.

Odpowiedzi mogą również opierać się na tym, czy obecnie mają psa, czy też nie, czy też nie mają psa (ale nie w tej chwili). Ci, którzy nigdy nie posiadali psów, są podzieleni w połowie, a 51% twierdzi, że określone rasy, takie jak Rottweiler i Pitbulls, są niebezpieczne, a 49% twierdzi, że ataki psów są spowodowane przez złych właścicieli, a nie przez złe psy. Spośród ankietowanych uczestników, którzy obecnie mają psy, 66 procent wierzy, że ataki psów mają wszystko, co dotyczy psa, a nie rasy psa.

Powiązane: Wszystko o amerykańskim PitBull Terrierze

Na pytanie, czy Kanadyjczycy poprą politykę zakazującą tak zwanych "ras niebezpiecznych", 52% uczestników, którzy ukończyli 55. rok życia, zgodziło się, podczas gdy tylko 27% osób w wieku 18-34 lat poparło ten pomysł. Najwyraźniej im starszy tłum, tym większe jest poparcie dla zakazu "niebezpiecznych ras" w społeczności, podczas gdy młodszy tłum wierzy, że wszystko w tym, jak wychować psa.

Jednak większość Kanadyjczyków popiera przepisy regulujące "niebezpieczne" rasy psów. Dwie trzecie uczestników (67 procent) popiera wymaganie kagańców dla ras, takich jak pitbulls, gdy są one wyłączone z właściwości ich właścicieli, a 58 procent wspiera droższe licencje dla "niebezpiecznych" ras. Te ostatnie sprawiałyby, że coraz mniej pożądane byłoby pozyskiwanie psów takich jak American Pitbull Terrier, ponieważ byłyby one droższe w posiadaniu (jeśli nie zostałyby wręcz zakazane w żadnej konkretnej Prowansji).

Powiązane: The Truth About Pit Bulls

Gdybym był częścią tej ankiety, byłbym wśród odsetka osób, które całkowicie się z tym nie zgadzają. Nawet mały chihuahua może być malutką, nieustającą maszyną do oblania, jeśli ją wyszkolisz; wszystko zależy od tego, jak wychować psa, a nie jego rasę. Chociaż uważam, że istnieją psy, które wymykają się spod kontroli, a czasami podejmują złe decyzje, które kończą się na tym, że człowiek zostaje ranny, nie wierzę, że psy rodzą się z natury złe. Może dlatego, że miałem do czynienia z czymś więcej niż moje uczciwe udziały futrzanych, sympatycznych psikusów, a może dlatego, że często mam nieustraszone podejście do zwierząt.

Wiem tylko, że kiedy jestem twarzą w twarz z ogromnym Amerykańskim Bulldogiem lub Mastifem neapolitańskim, który odchodzi ze smyczy w parku, moim pierwszym instynktem nie jest cofanie się w strachu. Zamiast tego pochylam się i pozwalam im powąchać moją rękę na powitanie i po kilku sekundach ostrożnego węszenia, zawsze byłem nagradzany machaniem ogonem i więcej niż kilkoma szczęśliwymi zagrywkami.

Aby dowiedzieć się więcej na temat tej ankiety, odwiedź stronę AngusReid.org.