Czy zwierzęta domowe tworzą społeczność?

2024 Autor: Olivia Hoover | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:51

Dzielimy silną więź z naszymi zwierzętami. Ale czy ta wyjątkowa więź przekłada się na własną społeczność?

Ludzie są istotami społecznymi, podobnie jak nasze zwierzęta domowe. Nie ma wątpliwości - przynajmniej w naszych umysłach - że nasze koty, psy, papugi, brodate smoki, ryby, szczury i inne zwierzęta towarzyszące są tak samo zdolne do odczuwania silnych więzi z nami, jak my z nimi. Ale czy, naukowo, ta więź jest rezultatem aktywnego pragnienia naszego zwierzaka do wspólnoty z nami, czy tylko przypadkowego?

Istnieje wiele wspólnych naukowej wiedzy na temat tego, jak ludzie rozwijają społeczność, a tym bardziej zwierzęta domowe. Zdefiniowany nie tyle jako adres fizyczny, "społeczność" to zbiór jednostek, które mają wspólne wartości i wspólną kulturę, które uczestniczą w zorganizowanych interakcjach między sobą i które angażują się w silne, emocjonalnie bliskie relacje.

Korzystając z tej definicji społeczności, pomyśl o swoim ulubionym forum: dziel się wspólnymi wartościami i kulturą z innymi użytkownikami, uczestnicz w zorganizowanych interakcjach dzielenia się i odpowiadania oraz nawiązywania relacji - nawet jeśli nigdy nie spotykasz się osobiście. Bez wątpienia odczuliście korzyści płynące z psychologicznego dobrostanu, który towarzyszy formom społeczności.

Czy otrzymujemy te same korzyści dla społeczności z naszymi zwierzętami towarzyszącymi? Wiele osób odczuwa silne więzy ze zwierzętami domowymi, jeśli nie silniejsze, jak z innymi ludźmi. Ale czy jesteśmy w stanie być we wspólnocie z naszymi zwierzętami?

Do tej pory badania nad tą koncepcją są ograniczone.

To jest coś, co socjolog z Los Angeles, dr Lisa Wade, chce zmienić. Niedawno podzieliła się wzruszającą historią zabłąkanego kota o imieniu Minou, który przez ponad dekadę mieszkał na podwórku sąsiada, rozwijając się "na jaszczurkach i wodzie deszczowej, a dobrocią obcych".

Jak wspomina Lisa, ten zwykły perkal zjednoczył sąsiadów, którzy mogliby nie stworzyć wspólnej społeczności. Nazwała Minou "węzłem" w ich sieci. Minou nie tylko dawała sąsiadom wspólną odpowiedzialność, ale szukała połączeń w swoich relacjach z ludźmi. Lisa przypomniała sobie, że Minou przynosiła jej dary z martwych zwierząt, a nawet obudziła się, by znaleźć kota przytulonego do niej w łóżku, który znalazł drogę do jej domu. Kiedy nadszedł czas na odejście Minou z tego świata, społeczność, którą zbudował kot, zebrała się wokół niej.

Dla Lisy, Minou była czymś więcej niż tylko przypadkowym powodem, dla którego ona i jej sąsiad mogli się spotkać - kot wydawał się aktywnie pielęgnować społeczność.

Ile wspólnot zostały stworzone przez koty, psy lub inne zwierzęta towarzyszące? Co najmniej tyle samo, co na zawsze w domu - 65% amerykańskich gospodarstw domowych i 57% kanadyjskich gospodarstw domowych to przynajmniej jedno zwierzę domowe - i bardzo prawdopodobne jest, że jest ich niezliczona ilość. Naukowe spojrzenie na ten aspekt posiadania zwierząt domowych ma zdolność otwierania tylu drzwi, nie tylko dla dobrostanu zwierząt, ale dla naszego własnego dobrego samopoczucia. Ja, na przykład, czekam na to, aby zwierzęta towarzyszące uzyskały uznanie, na jakie zasługują od społeczności naukowej.