List otwarty od twojego psa do kuli Fałszywe rzuciłeś

Wideo: List otwarty od twojego psa do kuli Fałszywe rzuciłeś

Wideo: Dedis ft. Intruz, Śliwa - Diabeł (prod. Flame) 2024, Kwiecień

2024 Autor: Olivia Hoover | [email protected]. Ostatnio zmodyfikowany: 2023-12-17 06:51

Dear Ball,

Piszę, aby zapytać o twoje obecne miejsce pobytu. Gdzie poszedłeś, Ball? Mój człowiek cię rzucił, jakby rzucali cię już wiele razy. Jak zwykle uciekłem tak szybko, jak tylko mogłem, by cię znaleźć, ale nigdzie nie było cię widać. Powąchałam i powąchałam cały park dla psów, i nie mogę nigdzie poczuć twojego zapachu. Proszę pokaż się, Ball!

Wciągnąłem pod ławkę, gdzie małe psy chowają się przed większymi psami, ale ciebie tam nie było. Wciągnąłem w otwór, który wykopałem swoimi łapami i ustami, ale ciebie tam nie było. Wciągnąłem pod sikawkę, a ciebie tam nie było (ale przestałem sikać). Spojrzałem w każdym kierunku i nie mogłem cię zobaczyć, Ball. Spojrzałem nawet na mojego człowieka, aby upewnić się, że nie przypadkowo cię wyprzedziłem (co mogę zrobić, bo jestem najlepszy w bieganiu), ale nie, ty też nie byłeś za mną.

Widzisz, Ball, mam ważną robotę, która cię odzyskuje za każdym razem, gdy rzuci cię mój człowiek. Nie wiem, dlaczego cię rzucają, ale wiem, że moim obowiązkiem jest cię znaleźć i sprowadzić z powrotem do nich. Wasza rola w tym wszystkim, Ball, polega na odbijaniu się i odbijaniu, dopóki nie dojdziecie do rolki, przez co poślizgnę się przez trawę, aby jak najszybciej wyrwać was w moje usta, aby natychmiast odesłać was do mojego człowieka. Tak to działa, Ball. I nie podtrzymujesz końca umowy. Twoja praca zostanie odnaleziona.

Dlaczego nie zareagujesz na moje szczekanie, Ball? Dlaczego nie chcesz się pokazać? Co zrobiłem, żeby cię zepsuć? Musiałem cię urazić lub skrzywdzić w jakiś sposób. Proszę wiedzieć, że to było niezamierzone. Przepraszam, że cię przeżuwam, ale jesteś taki żmudny. Przepraszam, że cię obleśnię, ale jestem taki obleśny. Nie bierz tego osobiście. Tak właśnie jest między nami, Ball. Musisz być rozsądny.

Teraz mój człowiek się śmieje. Jest to wyraźna reakcja czystego szaleństwa na ogromną stratę, którą muszą odczuwać z powodu nagłego zniknięcia najcenniejszego mienia! Muszę przyznać, Ball, zaczynam się denerwować. W kółko powtarzam swoje kroki. Przechylam głowę tak daleko, jak się przechyli. To już nie jest zabawne, Ball. To nie jest gra. Dlaczego nas przez to przechodzisz? Co to wszystko znaczy?

Zaczynam teraz wszystko kwestionować, Ball. Czy nawet istniałeś? Czy śniłem cię jak te wiewiórki, które ścigam przez sen? Czy chciałbym, abyś spełnił podświadome pragnienie celu? Czy jesteście po prostu metafizyczną konstrukcją, która istnieje tylko w abstrakcji, a moja obsesja na punkcie was jest dowodem głębszej tęsknoty za kontaktem z dobrami niematerialnymi? Czy naprawdę szukam zagubionej piłki we mnie?